Onze representatieve democratie raakt steeds meer in het slop. De legitimiteit ervan wordt aangetast: steeds minder mensen gaan stemmen, kiezers worden grilliger in hun keuze, het ledenaantal van politieke partijen loopt dramatisch terug. Daarbij wordt de efficiëntie van de democratie minder: daadkrachtig besturen wordt problematisch, politici moeten hun beleid steeds vaker afstemmen op de volgende verkiezingen. Het leidt allemaal tot wat David Van Reybrouck in een dwingend betoog het democratisch vermoeidheidssyndroom noemt.

Heeft België nog een toekomst? De afgelopen jaren woedde er over die vraag een heftig debat. In Waar België voor staat krijgt reflectie de voorrang op geharnaste meningen en strategische manoeuvres. Waar België voor staat toont hoe breed het debat moet gaan om een zinvolle toekomstvisie mogelijk te maken. Of het nu gaat om maatschappelijke, politieke, institutionele, economische of culturele thema's, centraal staat de keuze in welke samenleving we willen leven. De auteurs trachten elk een concrete vraag te beantwoorden.

"Le populisme que nous constatons aujourd'hui est la seule réaction, bien que souvent imparfaite, du peuple souverain contre la croissance d'une telle post-démocratie. Plutôt que se hâter de l'injurier ou de l'ignorer, il nous faut prendre au sérieux ce qui en est la base : les frictions dur la diplocratie et le fossé entre les cultures ne sont rien d'autre que la rancune au sujet de l'égalité promise qui ne s'est pas produite."

Verschenen in Ah, ces Flamands!, Revue Ah! #12, mei 2011, 67-76.

"I don't even need to look at the photo any more - gentle hills and the small lake on the left (Ireland, you think, clouds and all); two fifths of the picture generously endowed with peace; on the right a pick-up truck. There are neither wheels nor cab, but you know they are sitting in a truck - the wooden sides, the hinge, the tarpaulin. Peace shattered now. Three women, a cascade of wool and felt and velvet: three women, one pair of eyes."

The Low Countries, Arts and Society in Flanders and The Netherlands, Ons Erfdeel, 2005, 130-7.

« Après l’espoir, le désespoir, la honte, l’ironie, et l’apathie, il est temps pour une nouvelle réaction citoyenne : celle de l’assertivité.

Au lieu de suivre le spectacle politique comme des moutons ou des vaches qui regardent passer les cyclistes, il faut se rendre compte que nous aussi, nous sommes des cyclistes. Car la démocratie, ce n’est que ça : la volonté d’une population de s’autogérer, comme bon lui semble. »